Goed dat NRC aandacht besteedt aan een rechtszaak als deze. Dat gebeurt te weinig terwijl de belangen groot zijn. “De belangrijkste vraag die voorligt is of Zembla de uitingen mag publiceren” stelt raadsman Jens van den Brink in hoger beroep ter zitting.

Na 20 jaar besloot Ton Vanderplas vorige week dat het tijd is om te stoppen. Journalist, regisseur, researcher, producer maar bovenal cameraman in één.

Dertig jaar geleden doorboorde een Boeing de flats waar ik anderhalf jaar lang tegenover woonde. En of ik weet waar ik was. Op pad voor de eerste uitzending van het seizoen van Reporter met cameravrouw Sonja ter Laag. We roken de ramp die zich net voltrokken had …. (lees verder)

Zembla knabbelde dapper aan zeekraal. Halverwege nam de vertelling een absurdistische wending. Af en toe legt de schoonheid, zeggingskracht of de onthullende waarde van een artikel, speech, kunstuiting of documentaire je het zwijgen op. Dan schiet het compliment ‘chapeau’ te kort en is een overtreffende trap nodig om je enthousiasme onder woorden te brengen. De Borsalino, sinds 1857 de onbetwiste hoed der hoeden…

Arts en vriend Ilijaz Pilav overleefde Srebrenica. Hij postte vandaag de volgende boodschap: ‘Once again he makes a circle and meets himself at a point called the 11th of July, here’s the 27th time. Once again, time meets with itself at a point you don’t know if it’s the beginning or the end. Once again, I get up, to go to another circle, to live another year… Another July 11th…It’s not courage to go on when you have the strength. It’s courage to go on when you don’t have the strength… 27th time…’

Tijdens de jaarlijkse herdenking op de begraafplaats in Potocari bood minister Ollongren, 27 jaar na de genocide in Srebrenica, ‘de diepste excuses’ aan de nabestaanden.  “We kunnen het leed niet van u wegnemen”, aldus de minister. “Maar wat we wel kunnen doen is de geschiedenis recht in de ogen kijken.” Maar dat is de vraag…(lees verder)

Joep Dohmen (NRC) ontvangt een oeuvreprijs van de Vereniging van Onderzoeksjournalisten (VVOJ). Op z’n plaats en bovenal uitstekend getimed want de gelauwerde ligt stevig onder vuur en z’n opponenten schuwen een onconventionele aanpak niet.

Goed nieuws voor de lokale – en de onderzoeksjournalistiek: Staatssecretaris Uslu stelt miljoenen beschikbaar voor lokale en onderzoeksjournalistiek: ‘Het doel is de journalistiek te versterken, kwalitatief te verbeteren en onafhankelijker te maken.’ Goed nieuws wanneer het geld – ik tel in de gauwigheid ruim dertien miljoen- op de juiste plekken terecht komt want er is een wereld te winnen.

Kamerlid Raymond Knops (CDA) is uit de bocht gevlogen in een pleitnota die hij uitsprak tijdens een rechtszaak tegen NRC en De Limburger. Journalisten voor bendeleden en fraudeurs uitmaken die ‘ondermijnend’ bezig zijn, verklaart hen vogelvrij. Politici die dat doen bevinden zich doorgaans in samenlevingen waar de vrijheid, mild uitgedrukt, onder druk staat. Knops, zou z’n mond moeten spoelen, z’n excuus moeten maken en zich moeten afvragen of het niet hoog tijd wordt voor een ‘functie elders’. Het zou van waakzaamheid en verantwoordelijkheidsbesef getuigen wanneer z’n partijgenoten, collega- Kamerleden en de NVJ (Nederlandse Vereniging van Journalisten) hem daartoe dringend zouden oproepen….(lees verder)

Twintig jaar geleden werd Pim Fortuyn vermoord. Voor Netwerk (KRO) maakten we een jaar later een nauwgezette reconstructie van de gebeurtenissen. Op basis van onderzoek, de originele 112 meldingen en het radioverkeer van de politie -en hulpdiensten doen politiemensen, 0oggetuigen, betrokkenen, politici en familieleden verslag van wat ze meemaakten op 6 mei 2002. Kijk hier

Het Nederlands leger gebruikte ‘structureel extreem geweld’ tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog in Indonesië (’45- ’49). Verkrachting, marteling en executies. Oorlogsmisdaden. Uit het onderzoeksrapport blijkt bovendien dat het destijds justitieel, militair en politiek werd getolereerd. Reden waarom premier Rutte namens de regering ‘diepe excuses’ aanbood aan de bevolking van Indonesië. Vraag is of er nu ook rehabilitatie moet volgen voor mensen als deserteur Poncke Princen?

‘Woorden van troost behoren tot het idioom van het menselijk tekort’, noteerde de Franse schrijver JC Izzo. Maar in de zwart omrande boodschappen schuilt ie wel degelijk. Rouwadvertenties in de krant waar hij jarenlang voor werkte. Ontkennen kan niet meer. Vanaf vandaag is het waar ‘Want het staat in de gazet jongen’, zou hij zeggen. In de nacht van zaterdag op zondag overleed Jos Slats.

Het was voorbije maandag schrikken in de Roermondse raadszaal meldt De Limburger vandaag. Lid Dré Peters kreeg een hartstilstand. Collega’s en broer Ben redden hem het leven. De krant wijdt een portret aan de man voor wie de aanduiding ‘kleurrijk’ te kort schiet. Volgens het artikel zou hij in het ziekenhuis op de vraag of hij ergens allergisch voor is hebben geantwoord met: ‘Ja, voor Groen Links.’  De afkeer zit diep weten collega’s Frederick Mansell, Hansje van de Beek en ik sinds 2015.

Hij kijkt richting de televisiecamera en steekt zijn gebalde vuist strijdbaar de lucht in als hij gearresteerd wordt afgevoerd. Het is één van de jonge mannen die de ambtswoning van de Indonesische ambassadeur in 1970 bezet heeft. Daad van verzet tegen het onrecht dat z’n volk, z’n ouders, hem is aangedaan. Als puber zag ik de ingepakte koffers in voormalig concentratiekamp Vught waar de tweede generatie Molukkers opgroeide. Kinderen van de warmhartige, gastvrije mensen uit de Tropen die wachten op de beloofde terugkeer naar wat hun zelfstandige republiek zou worden. Gebroken belofte. En dat niet alleen…

Belfast brandt door de Brexit. Dat is verontrustend nieuws, Niet alleen voor Noord- Ierland maar ook voor Europa. En dus ook voor Nederland. Begrijpen waarom? Kijk dan nog eens naar de Zembla aflevering: De lont in het kruitvat

Belfast burns because of Brexit. That is worrying news. Not just for Northern Ireland but for Europe as well. Want to understand why? Check out and watch the (international version) of the dutch documentary:  The fuse in the powder keg

Af en toe legt de schoonheid, zeggingskracht of de onthullende waarde van een artikel, speech, kunstuiting of documentaire je het zwijgen op. Dan schiet het compliment ‘chapeau’ te kort en is een overtreffende trap nodig om je enthousiasme onder woorden te brengen. De Borsalino, sinds 1857 de onbetwiste hoed der hoeden. Hierbij de eerste van 2021. Op de hoofden van Paul van der Steen en Joep Dohmen van NRC. Eind maart bracht het duo de onthullende feiten. De Limburgse macht met de billen bloot door spitwerk van de bovenste plank. Gebeurtenissen volgden elkaar in rap tempo op. Vandaag opnieuw….

Ineens is het twintig jaar geleden. Twee dagen nadat Steven de Vogel overleed presenteerde een piepjonge en, net als wij allemaal,  zwaar aangeslagen Sven Kockelmann een ingelaste uitzending. De KRO herhaalde ‘één van z’n allermooiste’ reportages. Samen met Ton F van Dijk, met wie Steven in die tijd een ijzersterk journalistiek duo vormde, onthulde hij de ware identiteit van Hans Schwerte, een vooraanstaand Duits literatuurwetenschapper en op dat moment (1995) speciaal vertegenwoordiger voor Noordrijn-Westfalen in Nederland. Onderzoeksjournalistiek avant la lettre. Steven de Vogel was voor velen een inspirator en een leermeester. Was? Nee, tot op de dag van vandaag nog steeds. Ik ‘spreek’ hem nog regelmatig. Kijk en begrijp waarom.

Wie ter hoogte van Berg en Dal een terloopse blik werpt op de Suriname rivier zou de indruk kunnen krijgen dat hij traag stroomt. Wie op zaterdagavond rond elf uur door Paramaribo rijdt, en casino- dichtheid als teken van welvaart beschouwt, zou kunnen denken dat het er goed gaat. Dagen nadat Suriname gestemd heeft, weigert het ministerie van Binnenlandse Zaken de uitslag bekend te maken. De oppositie waarschuwt voor fraude. President Bouterse wil een hertelling. Zijn chaos regeert. Wie delft het onderspit in Suriname?

Met verhoogde hartslag stop ik schoon ondergoed en ’n tandenborstel in een tas. Het is eind juni.  Zojuist heeft een collega me telefonisch gewaarschuwd. Ik ben in staat van beschuldiging gesteld en moet me volgens hem voorbereiden op voorgeleiding bij het Internationale Strafhof. In mijn smartphone zoek ik het nummer van advocaat Geert Jan Knoops. Ik plaats het nummer van de strafrechtgeleerde onder een zogenoemde sneltoets want detentie dreigt.

Voor me rijdt een vrachtwagen die een container vervoert. De kleur herken ik inmiddels, het is er eentje van, MSC, de Mediteranean Shipping Company, eigenaar van de Zoë. Begin januari verloor dat schip boven de Wadden zo’n 350 van dit soort containers. Veel van wat collega Marco de Lange en ik tot nu toe hebben geleerd over het ‘dossier Zoë ‘ passeert in gedachten voorbij in de tien minuten dat ik noodgedwongen aan kijk tegen de achterkant van de stalen bak voor me. Mooi begin van een filmdag. Toeval?

De Oude Zee is heen gegaan

Stranden ogen verlaten

Op duinen drommen mensen samen

Terwijl ze troosten, praten

De Oude Zee….

‘Thank God it’s Friday’

Open brief aan de minister voor Basis- en Voortgezet Onderwijs en Media.

Waarde Arie Slob,

Als de plannen die gister ‘uitlekten’ daadwerkelijk de uwe zijn dan vormen ze een halfslachtig compromis dat de positie van de NPO verder uitholt en verzwakt. Een conclusie, die denk ik door de meerderheid van mijn omroepcollega’s gedeeld wordt. Een stem die zelden wordt gehoord of pas als het kalf al lang verdronken is.

Wij makers zien al decennia met lede ogen aan hoe de positie van onze omroep wordt ondermijnd door nieuws en discussies over topsalarissen en onthullingen over geschnabbel en brievenbusfirma’s. Steeds opnieuw munitie voor politieke partijen, en anderen, die de NPO vijandig gezind zijn. Ze bedienen zich van ééndimensionale retoriek om het, in hun ogen ‘linkse omroepbolwerk’, te slopen. En ze hebben de wind stevig in de rug. Teksten over de ‘graaiers uit het Gooi’ die ‘deel uitmaken van het establishment’ en ‘nepnieuws verspreiden’, gaan erin als koek. In dat klimaat is het electoraal natuurlijk niet aanlokkelijk om je als voorvechter van de Publieke Omroep te profileren. Toch hoop ik u daar alsnog toe te verleiden….(lees verder)

Af en toe legt de schoonheid of zeggingskracht van een artikel, column, foto, reportage, speech, schilderij, voorstelling, documentaire of beeldhouwwerk je het zwijgen op. Wanneer zich dat voordoet, schiet het compliment ‘petje af’ te kort. Er is meer nodig om het enthousiasme uit te drukken, een overtreffende trap. Ik heb hem gevonden: de Borsalino, al sinds 1857 de hoed der hoeden. De eerste Borsalino van dit jaar, een chapeau van formaat, zet ik op de hoofden van Frederick Mansell en Laurens Samsom voor ‘Stad van twee lentes’. Wat een film. (lees verder…)

Was mijn baas naïef zoals hij zelf suggereert en moet hij zo snel mogelijk van iedere blaam worden gezuiverd of is er meer aan de hand? Alleen al de schijn van het laatste is schadelijk voor hem én voor het toch al broze imago van de Publieke Omroep.

Oud bevelhebber Hans Couzy (78) is overleden.

Eén van de hoofdrolspelers in het dossier Srebrenica. Mede verantwoordelijk voor het zenden van Nederlandse VN- militairen naar Srebrenica, een onmogelijke opdracht zoals de geschiedenis zo pijnlijk leerde. De loopbaan van de generaal maakt het schrijven van een positief in memoriam lastig. Over deze dode weinig goeds. Voor de waarheidsvinding is het heengaan van Hans Couzy een zegen.

Volgens de Ierse marineofficier Francis Beaufort, bedenker van de gelijknamige ‘schaal’, leidt windkracht zes boven land tot ‘problemen met paraplu’s en afwaaiende hoeden’. In de zeevaart doet men het af als een ‘stijve bries’ met ‘grotere golven, schuimplekken’ en ‘vrij veel opwaaiend schuim’ tot gevolg. Geen weer dat bij een vrachtschip van vierhonderd meter lang en zestig breed – één van de grootste in zijn soort- tot problemen kan leiden zou je denken. Tocht stortten minstens 281 zeecontainers even ten noordoosten van Schiermonnikoog vanaf het dek van de MSC Zoë de zee in. Een deel van het afval komt uiteindelijk op onze menukaart terecht. Rederij MSC zegt alle kosten voor de schoonmaak van het Waddengebied te willen betalen. Maar daar zal onze doktersrekening vermoedelijk niet bij horen. Lees verder en bekijk de beelden…

Zeker, er is een staatsman heen gegaan. Eén van formaat. Maar ook een politicus die vuile handen maakte. Een oud- minister én premier met krassen op z’n politieke ziel. De grootste: Srebrenica. In oktober maakten collega Jacco Versluis en ik voor Reporter (KRO) de documentaire ‘Gevecht om de regie’ over de val van Kok’s tweede kabinet. Een nauwgezette reconstructie op basis van gesprekken met de hoofdrolspelers.

Ze weten van z’n val, zeggen iets opbeurends of informeren in het voorbijgaan hoe het met hem is. Een enkeling waagt zich aan een voorzichtig schouderklopje. Niet Geraint Thomas, de man uit Wales, in het geel. Troefkaart van Sky, ploeg van viervoudig winnaar Froome die naast hem fietst. De kopman die de Giro van Dumoulin verpestte omdat hij de Italiaanse etappekoers mocht rijden en wist te winnen terwijl hij verdacht werd van dopinggebruik. Salbutamol, een goedje tegen astma, geconsumeerd in een hoeveelheid die de luchtwegen van een giraf zouden ontstoppen. Niks aan de hand…

July 11, rememberance day. 1995. the Fall of Srebrenica. He wasn’t in Bosnia this year, which he usually is since then. This time he was in the UK, invited by an organisation named ‘Remembering Srebrenica’. Docter Ilijaz Pilav survived the massacre 23 years ago. In an interview he tells about what happened. Hopefully he will do so many more times so we won’t forget.

Opnieuw werd de val van Srebrenica herdacht. Hij was er, bij wijze van uitzondering, dit jaar niet bij, althans niet in Bosnië: dokter Ilijaz Pilav. Op uitnodiging van de organisatie Remembering Srebrenica was hij in Groot Brittannië. In een interview op hun website doet hij zijn verhaal nog eens. En dat zal hij blijven doen zodat we niet vergeten…

Een zaaltje boven De Rode Hoed in Amsterdam. Tegenover me zit – dan al oud- premier Lubbers. Ik word geacht hem te interviewen. En bega een stommiteit van formaat.

Journalist in hart en nieren,

geeft ‘m zonder morren van katoen,

betrokken en belezen,

want de naam is Groen.

“Nu er evident bij betrokkenen voorkennis was, is nader onderzoek naar wat er met die kennis gebeurd is, noodzakelijk.”

In de lente van 1995 probeert de NAVO de Servische agressie te stoppen met luchtaanvallen. De Serviërs reageren met het gijzelen van VN- militairen die ze vastketenen op strategische plekken om bombardementen te voorkomen. Eind mei pleit de Verenigde Naties ervoor de aanvallen te beëindigen. De Franse president Chirac en de Britse premier Major bellen met de Amerikaanse president Clinton en dringen aan op een besluit met dezelfde strekking. Uit de stukken die we in de documentaire tonen, blijkt dat Clinton’s belangrijkste adviseurs voor buitenlandbeleid op zondagmiddag 28 mei in Washington bijeenkomen. Ze buigen zich over het verzoek. Onder leiding van plaatsvervangend nationaal veiligheidsadviseur Sandy Berger, komen ze tot de slotsom dat de luchtaanvallen op de Serviërs voor de ‘nabije toekomst’ inderdaad moeten worden opgeschort. Een besluit dat ze volgens een weergave van de bijeenkomst ‘in stilte’ nemen….

KRO Reporter bestaat dit jaar 25 jaar. Of moet ik moet zeggen, bestond? De oudste onderzoeksjournalistieke televisierubriek jubileert maar is dit jaar uit het schema van de NPO gehaald. Oud- collega Jos Slats, onderzoeksjournalist pur sang, onthult ondanks alles. Wel of geen uitzendingen. Lees het hier en: chapeau!

‘Wie de tv-rechten in bezit heeft, bepaalt de publiciteit’, concludeert Jan Benjamin in NRC Next

De ontwikkelingen die de krant schetst zijn zorgelijk. Dat wel. Maar dit verhaal gaat over verslaggeving niet over dé journalistiek, laat staan onderzoeksjournalistiek. Dat onderscheid maakt het stuk onvoldoende. Daarom leest het als een lokroep. Onafhankelijke onderzoeksjournalistiek is een noodzaak. Ook in de sport.

“Beschaafde mensen houden niet van boksen”, zegt m’n vader op een nacht dat we naar een gevecht van Ali kijken. De sport verafschuwt de oud- hockeyer en hij ergert zich bovendien aan de praatjes van de pugilist uit Kentucky die zich, zonder enige terughoudendheid, ‘De Grootste’ noemt. Het is midden jaren zeventig. In de onstuimige ontdekkingstocht van m’n puberteit wordt Muhammad Ali m’n held. En nu is hij overleden. “Muhammad Ali shook up the world. And the world is better for it. We are all better for it”, luidt de samenvatting van Barack Obama. “Het is een klap”, laat Arnold Vanderlyde, de zwaargewicht uit vervlogen tijden, onbedoeld geestig – met zachte ‘g’-  van zich horen. “God came for his champion”, twittert oud wereldkampioen Mike Tyson.

De komst van twee Joint Strike Fighters. Drie kwartier te laat waardoor ze het Acht Uur Journaal misten. Bescheiden miscalculatie in een verder vrijwel vlekkeloze, geoliede PR show.
De minister van Defensie vloog ze tegemoet in regeringstoestel de Gulfstream. De televisiecamera mocht mee. Boven maar vooral in de wolken mocht de bewindsvrouw loftrompetteren over de naast haar vliegende gevechtstoestellen.

De geschiedenis, ze herhaalt zich. Zwijgen lijkt goud maar gelukkig doorbreken wakkere, vasthoudende onderzoeksjournalisten de stilte. Een Oscar voor Spotlight, een diepe buiging voor NRC, Dohmen en Chesal.

Honger lijden gun ik m’n collega’s niet maar journalistiek die ’te koop is’ gun ik dit land niet.

Chapeau voor de VPRO- voorzitter, een genuanceerd precisie schot. Zorgvuldig en behoedzaam geformuleerd dunkt me: ‘De schijn van politieke partijdigheid’.

Ik heb de nuance laten varen maar dat mag in een grafrede.

Siem Reap, Cambodja. Half zes in de ochtend. De dageraad doemt op achter de pagoda’s van wereldwonder Angkor Wat. Een aanblik van welhaast ontroerende schoonheid. Blij dat ik op dat moment, het tijdverschil is zes uur plus, de Volkskrant over Srebrenica nog niet gelezen heb.

Het betreft feiten (geen suggesties zoals ook nu in sommige berichten nog wordt gesteld) die niet vermeld worden in het omvangrijke NIOD onderzoeksrapport naar de val van de enclave.

Oud school- en huisgenoot Geelen stopt met recenseren. Spijtig maar begrijpelijk.Televisie maken is qua mentale inspanning een lachertje bij er dagelijks verplicht naar kijken én er – met een nijdige deadline in de nek- onderhoudend, geestig, kritisch, met verstand van zaken, analytisch, over moeten schijven. ‘Chapeau Jean Pierre, a la prochaine’ want hij gaat ‘gewone’ columns schrijven….

Peroxyde Vrees Verspreider laat weten dat het door hem bedachte ‘meldpunt overlast asielzoekers’ tot ‘overweldigend’ veel reacties leidt. Meer dan tweeduizend. Hij noemt twee voorbeelden: een kennelijk verontruste moeder die vreest voor de veiligheid van haar dochters. En iemand die laat weten dat ‘ze’ dronken door tuinen zouden zwalken. De melders zullen waarschijnlijk een stemadvies […]

Uitstekende, scherpe aftrap voor een belangwekkende discussie door Follow the money’s Eric Smit. Stof tot nadenken want het gaat over keuzes met verstrekkende gevolgen. We zijn het oneens… Onderzoeksjournalisten brengen wat mij betreft louter feiten, geen meningen. Vertrekpunt dient nieuwsgierigheid/ waarheidsvinding te zijn, geen opvatting of ideaal. Na publicatie laten we de dans der opinies dan aan beleidsmakers, publiek, activisten.

Hij schreef voor de krant/ het gratis maandblad waar ik eind jaren tachtig voor werkte: La Ligna. Bescheiden, zachtaardige man. Vaak onpeilbaar gemoed, moeizaam worstelend met details van het leven. Ongemakkelijk manoeuvrerend, een astronaut in een volkstuin. Onhandige telefoongesprekken. Altijd vriendelijk, belangstellend. De bundel kwam uit in 1989: ‘De kip die over de soep vloog’, maakte Joodse weemoed al in de eerste zin tastbaar.

Waar blijven de collega’s die kritische vragen stellen aan Ryanair, Schiphol, Mansveld, de verantwoordelijke staatssecretaris?

Mijn vader is opgestaan en tuurt met samengeknepen ogen de horizon af. Hij rent naar de waterlijn, houdt een hand boven z’n ogen en zoekt opnieuw. Tevergeefs. Ma is nergens te bekennen.

Tijdens de ontmoeting van Halbe Zijlstra, onze minister van Buitenlandse Zaken, met zijn ambtsgenoot in Moskou morgen, staat het dossier MH17 op de agenda. Lavrov is, zo stel ik mij voor, in de loop van de ochtend geinformeerd over de uitglijder van zijn gesprekspartner. De voorbije dagen bedacht de Rus al wat manieren om de kwestie snel van tafel te kunnen vegen maar die bedenksels kunnen de prullenbak in. De leugen van Halbe is een godsgeschenk. ….

Treurig vooruitzicht in een tijd waarin vooral de parmantige ijdeltuit zijn opmars maakt. Verslaggevers die politici met een brede grijnslach bejegenen en dan vooral bevragen over de staat van hun gemoed. Kamerleden treden hen zichtbaar onbevreesd tegemoet. En terecht want niets te vrezen. Guitigheid als drijfveer. Vrolijke muziekjes begeleiden lichtvoetig gekeuvel in filmpjes van niet meer dan anderhalve minuut. Geen ruimte voor kritische vragen. De waakhond wijkt, z’n vervanger kwispelt. Nog even en hij springt op schoot. Dat gebeurt trouwens al. Dan heet het ‘constructieve journalistiek’, één struikelpartij verwijderd van onversneden activisme….

Niks nieuws want járen geleden geschreven maar toch: Voor Marion Bloem omdat ze jarig is en vandaag 65 wordt.

Ineens sta je naast me. Het is hartje zomer. Je bent er, hartslagversnellend, op gekleed. ‘Nu snap ik waar het begrip Bloemetjesjurk vandaan komt’, wil ik zeggen maar zwijg. Het is in de pauze van een film die minder indruk maakt dan jij.

Het stuk van Lynn Barber in The Sunday Times is mild kritisch en dat is al heel wat. Maar het gesprek met CEO O’Leary is toch vooral een gezellig onderonsje. Zonder tegenspraak stelt hij dat de beschuldigingen in Reporter “feitelijk onjuist waren.” Barber kent kennelijk de feiten niet. Het charmeoffensief van de Ryanair baas leidt misschien tot meer comfort voor de reiziger maar  hoe is het inmiddels gesteld met de veiligheid? Is het brandstofbeleid aangepast? Daarover (opnieuw) geen vragen aan de baas van de geel- blauwe reus (de grootste luchtvaartmaatschappij van Europa) die zich graag afficheert als ‘Klein Duimpje’.

Veel veteranen liepen psychisch of fysiek letsel op. Soms blijvend. Nee, dit is geen pleidooi om ze kritiekloos te benaderen maar wel om vandaag stil te staan bij het feit dat zij bereid waren de prijs voor de vrijheid, ook die van mensen ver weg, te betalen. Dat deden ze, hoe je het ook wendt of keert, namens ons allemaal.

Wilt u met ze mee op missie? Begrijpen waarom ze gingen? Zien en horen wat ze meemaakten en hoe het hun leven veranderde?

Vervlogen tijden (Watergate’72- ’74) herleven. Washington Post en New York Times graven dieper en dieper in de affaires rond de Amerikaanse president…

“Laten we eerlijk zijn, integriteit is een vervelend onderwerp omdat dat nu eenmaal negatieve gevoelens meebrengt.” In retrospectief wordt alles duidelijker, ook deze uitspraak van VVD partijvoorzitter Henry Keizer.

Eind jaren negentig. ‘Under cover’ als CNV- medewerker bezoek ik samen met Anton Westerlaken de in Indonesië gedetineerde vakbondsleider Muchtar Pakpahan. De omhelzing van de kleine dappere man in de gevangenis en zijn grote vriend uit Nederland is langdurig. Met Hollandse houterigheid klemt hij de broze Indonesiër met de wankele gezondheid liefdevol tegen z’n borst. […]

Jubilaris

KRO’s Reporter was 25 jaar lang dé onderzoeksjournalistieke tv- rubriek van de Publieke Omroep. Nu, in het jaar dat het programma jubileert, is het uit schema van NPO 2 gehaald. Waarom? Een pleidooi voor herstel.