Barcelona, meer dan een voetbalclub

18 mei 1994 moet een historische avond worden in de Catalaanse hoofdstad. Het team van trainer Johan Cruijff zal AC Milan onttronen. Op het spel staat de Europacup. De finale wordt gespeeld in Athene. Gullit, Van Basten en Rijkaard hebben de club van Berlusconi verlaten en Barca beschikt over het kanon Ronald Koeman en dribbelaar Romario.

Als altijd staat er in Barcelona veel meer op het spel dan een wedstrijd. Omdat Barca veel meer is dan een voetbalclub. Symbool van een opstandige provincie. Een eigen cultuur die,onder het regime van Franco, met harde hand werd onderdrukt. Camp Nou is de plek waar de Catalanen ook toen hun volkslied durfden te zingen. Anoniem want collectief. Tegen de onderdrukking. De roep om onafhankelijkheid is  krachtig. Bij iedere wedstrijd wapperen de rood- gele vlaggen en klinkt de Catalaanse hymne. Nimmer dovende provocatie richting het centrale gezag in Madrid waar de club huist die de Catalanen het meest verfoeien, Real, het speeltje van de voormalige dictator die grote mondiale voetballers aan de Koninklijke bond. Behalve die langharige wereldster uit Nederland, Johan Cruijff, die voor Barcelona koos, zijn zoon de verboden Catalaanse naam Jordi gaf en onder wiens leiding Real Madrid op het veld vernederd werd. Cruijff kreeg de bijnaam El Salvador, de Verlosser. Nu is hij trainer en zal zijn droomelftal de cup mee naar huis nemen naar de trotse stad die met open armen wacht.

Reporter laat zien waarom de FC Barcelona veel meer is dan een voetbalclub.