Conclaaf

Locatie, hemelpoort. Petrus, muziekliefhebber, weet wie hij voor zich heeft: “Top hoor die drumpartij. Dat opzwepende ritme, klasse. Zonder twijfel de beste popsong aller tijden. Maar ja ‘Sympathy for the devil’, dat ligt hier wel wat gevoelig. Dus ze zijn binnen nog even in conclaaf. We hadden die Richards trouwens eerder verwacht dan u. Maar goed, neemt u maar even plaats in de wachtkamer. Er is koffie en u kunt er uw handen wassen voor het geval u last heeft van Sticky Fingers”, grapt de poortwachter. De onberispelijk geklede tachtiger tegenover hem vertrekt geen spier. De schater om eigen kwinkslag verstomt abrupt. “Excuus….vond hem zelf wel aardig”, mompelt Petrus onzeker terwijl achter hem witte rook opstijgt. Het conclaaf heeft kort geduurd. En terecht. Grote muzikanten aan gene zijde verheugen zich op de komst van de even stijlvolle als geniale drummer.

Charlie