‘De klinische precisie’ van Bette Dam

Met verhoogde hartslag stop ik schoon ondergoed en ’n tandenborstel in een tas. Het is eind juni.  Zojuist heeft een collega me telefonisch gewaarschuwd. Ik ben in staat van beschuldiging gesteld en moet me volgens hem voorbereiden op voorgeleiding bij het Internationale Strafhof. In mijn smartphone zoek ik het nummer van advocaat Geert Jan Knoops. Ik plaats het nummer van de strafrechtgeleerde onder een zogenoemde sneltoets want detentie dreigt.

De aanklacht liegt er niet om. Ik heb me schuldig gemaakt aan het ‘aanjagen van een oorlog’. En niet alleen ik maar ‘de beeldbepalende media’. Dat betoogt althans auteur, journalist, terreur -én Afghanistandeskundige Bette Dam in journalistenvakblad Villamedia.

Bette Dam: waarom media maar monsters blijven maken

Ze baseert zich op de research die ze verrichtte voor haar boek ‘Op zoek naar de vijand’. Op de achterflap noteert uitgever de Bezige Bij dat ze ‘met klinische precisie’ te werk is gegaan. Wanneer deze nauwkeurigheid de norm was in operatiekamers, zouden de meeste gewonden tijdens de behandeling door Ger Kremer, de kolonel- chirurg die we in Uruzgan filmden, een pijnlijke dood zijn gestorven. Dam neemt een loopje met de feiten en hanteert normen die ze zelf aan haar laars lapt. Na het lezen van haar ‘essay’ en wat (zelf) onderzoek kan ik geen andere conclusie trekken.

ISAF patrouille, Uruzgan

“Ik ben ontzettend voorzichtig met jou want ik vertrouw je niet. Ik weet niet in welke blackhole deze quotes gaan verdwijnen. Dat snap je hopelijk wel na deze exercitie.”

Het telefoongesprek is amper twee minuten onderweg als het voor het eerst ontspoort. Bette Dam is op haar hoede. Ik bel haar in het kader van wederhoor en heb haar net gevraagd waarom zij mij op haar beurt niet in de gelegenheid heeft gesteld om te reageren voor ze haar bevindingen over mijn werkwijze publiceerde.

“Je wilt mijn standpunt niet snappen. Vanaf het begin niet. En nu begin je me in een hoek te zetten”, meent ze. Lees in Villamedia waarom.

Villamedia: Bart Nijpels reageert op essay Bette Dam