Geen neus voor nieuws

En of ik weet waar ik was. Op pad voor de eerste uitzending van het seizoen van Reporter met cameravrouw Sonja ter Laag. De aflevering gaat over lichtvoetig Ajax-talent Brian Roy. Collega Dirk Jan Roeleven en ik, jonge honden bij het documentaire- programma, storten ons al dagen op het levensverhaal van de goedlachse dribbelaar op de linkerflank. Onervarenheid compenseren we met lange dagen. In de waan dat veel materiaal goed is want veel keuze in de montagekamer. In retrospectief waardering voor het geduld van camera -en geluidsmensen.

Twee weken eerder zegt eindredacteur Fons de Poel tijdens een redactievergadering nog:

“Het zou eigenlijk mooi zijn wanneer er iets groots zou gebeuren.” Hij verlangt naar een filmisch verslag van iets onvermijdelijks in plaats van een bedacht, geconstrueerd verhaal. Het laatste shot van de dag draaiden we in een Amstelveense sportschool.

Nu rijden we terug naar Hilversum. A2, kort na half zeven. Ter hoogte van de Bijlmer snuift Sonja:

“Nah, gewoon een toestel dat wat brandstof heeft geloosd heeft of lekt”, reageer ik.

“Zullen we gaan kijken? Misschien kunnen we iets voor het Journaal draaien”, probeert ze nog.

“Nee joh, we gaan lekker eten”, smoor ik alle ambitie en intuïtie want moe en hongerig.

Anderhalf uur later ruimt de ober van Indonesisch restaurant Warung Adinda de tafel af. Hij ziet de camera op een stoel tussen ons in.

Wanneer we hem zwijgend, als eenden naar onweer aanstaren, vervolgt ie:

Vanaf die opmerking word ik gekweld door de wetenschap dat we als eerste cameraploeg op de rampplek hadden kunnen zijn. Die avond had Sonja historisch beeld aan haar oeuvre kunnen toevoegen. Zoals ze dat later deed omdat ze sneller ter plaatse was dan haar collega’s na de moord op Pim Fortuyn. Indrukwekkend want alert. Ik niet. Integendeel. Jaren later hoor ik midden in de nacht op de radio dat prinses Diana om het leven is gekomen. Ik sla geen journalistiek alarm. Bedenk enkel dat een Parijse tunnel een rot plek is om dood te gaan, zeker voor een Britse prinses. Dertig jaar geleden doorboorde een Boeing de flats waar ik anderhalf jaar lang tegenover woonde. Ik rook de ramp die zich net voltrokken had maar…. ik heb geen neus voor nieuws.