artikel | 23 april 2021
In de blik van Jordy Schalk (38) ligt vriendelijkheid besloten, vermengd met hoofdstedelijke bluf en gochme, gekadreerd door talrijke tatoeages. De meeste verwijzen naar een vorig leven als militair. Dat eindigde na zestien jaar, in Afghanistan, waar hij, zoals hij het zelf omschrijft, ‘ontplofte’ toen hij op een bermbom reed. Het moment staat op z’n lijf getekend. De met naald gemaakte afbeeldingen zijn pas na z’n tijd onder de wapenen gezet. Een optelsom van wat hij tijdens buitenlandmissies meemaakte. Net onder z’n haargrens staat op z’n hoofd wat er in zit, de ‘Mind of a soldier’. Achter de inkt domineert één gebeurtenis het archief van zijn geheugen. ‘Dat springt er voor mij het meeste uit. Meer dan toen ik gewond raakte’. Het was tijdens de slag om Chora dat het opeens tot hem doordrong: ‘Fuck! Dit ben ik. Dit is m’n werk’. En nu hij terugkijkt weet hij het zeker: ‘Ik werd in vijf seconden volwassen.’