In Checkpoint reageert hij op m’n essay ‘Wreedheid als wapen’ , oud commandant Landstrijdkrachten generaal b.d. Mart de Kruif  : ‘Wees aan het begin van een uitzending helder en duidelijk: we gaan naar een oorlogsgebied, daar gebeuren dingen die je niet altijd onder controle hebt. Voorafgaand aan de uitzending naar Afghanistan werd gezegd dat het een opbouwmissie was. Dan kun je beter een aannemer sturen, die bouwt beter dan wij.’

Tijdens de NAVO-missie (ISAF) in Uruzgan werkten de Nederlanders samen met lokale machthebbers die zich schuldig maakten aan seksueel misbruik van minderjarige jongens. Het misbruik werd volgens anonieme bronnen ook gepleegd in een met Nederlands geld gebouwd mortuarium, recht tegenover Kamp Holland. Een Uruzgaan-veteraan vertelt: “Ik heb er melding van gemaakt bij het Provinciaal Reconstructie Team. Iedereen wist ervan. (…) Het werd niet gebruikt als mortuarium maar om kinderen, jongetjes te misbruiken. ”Het ongemoeid laten van dat misbruik leidt tot veiligheidsrisico’s. Dat blijkt uit de documentaire ‘Onder toeziend oog’ (KRO- NCRV)

Naar de klote. Troops in contact

Voor het eerst zien we de oorlog in Uruzgan door de ogen van de Nederlandse militairen zelf. Zij vertellen hun verhaal, ondersteund door zelfgemaakte beelden. Gefilmd tijdens hun missie. De documentaire is tot stand gekomen zonder medewerking of tussenkomst van het Ministerie van Defensie. Zeven leden van het 17de- pantserinfanteriebataljon uit Oirschot over hun ervaringen: geen wederopbouwmissie maar vechten, vrijwel dagelijks, tegen een onzichtbare vijand, de Taliban.

“Ik ben er heilig van overtuigd dat we aan het winnen zijn”, dat zegt M. de Kruif, de Nederlandse NAVO commandant voor Zuid- Afghanistan.De Kruif voert het bevel over ruim veertigduizend troepen. Zijn belangrijkste opdracht: de verkiezingen vreedzaam laten verlopen. Reporter volgt hem in de aanloop en bericht vanaf de frontlinie waar de Taliban zich verzet.

Hij deelt het lot en leed van de Nederlandse militairen. Is hun vertrouwenspersoon en spreekbuis. Geestelijk verzorger Wilco van Wakeren neemt geen blad voor de mond. Nooit. Zelf doorliep hij de commando- opleiding en diende vijf jaar in het Korps Mariniers. Van Wakeren diende zelf in Bosnië en Irak en weet wat oorlog betekent. De militairen in Uruzgan  zitten vol frustraties. Namens ‘zijn jongens en meisjes’ vertelt Van Wakeren over de werkelijkheid achter wat Haagse politici een wederopbouwmissie blijven noemen. “Er wordt door de politiek alleen maar gecommuniceerd dat het hier gaat om een wederopbouwmissie terwijl er hier vooral geknokt wordt. Dan geef je de militairen niet de erkenning die hen toekomt. Dat vind ik vreselijk. Als je jonge mensen. Jonge jongens en meiden, de zonen en dochters van de natie, als je daar de beslissing over neemt om die naar zo’n gebied als Afghanistan te sturen en ze dan niet te erkennen, dan draait mijn maag om.”